Het is vandaag een warme zomerdag en ik heb de afgelopen drie uur besteed aan het lezen van een boek. Een boek met een mooi verhaal. Zo mooi en inspirerend, dat ik direct de computer heb gepakt en dit artikel heb geschreven.
Het verhaal begint in 1969. Een klein meisje loopt in een bloementuin. Ze is hier elke dag te vinden, want dat is het liefste wat ze doet. In de bloementuin zijn met al haar kleuren en de vlinders die daarbij horen. Het meisje heeft geen vriendjes, maar ze is niet eenzaam, want ze heeft de vlinders.
Het meisje heeft het moeilijk op school. Ze wordt gepest door haar klasgenoten en leerkrachten noemen haar “een beetje achterlijk”. Gelukkig heeft ze hier geen last van, want elke middag als ze thuiskomt van school gaat ze schilderen. Ze schildert het verhaal van de vlinders.
De ouders van dit meisje staan achter hun dochter, hoewel dit in de jaren ‘70 verre van gemakkelijk is.
Als het meisje volwassen is, zal zij uitgroeien tot een wereldberoemd illustrator van kinderboeken. Een talent.
Het is nu 2017. Leerkrachten doen hun uiterste best om al hun leerlingen te leren lezen en rekenen. De afgelopen jaren is steeds meer de nadruk komen te leggen op deze vaardigheden. Dit is fijn voor de kinderen bij wie het lukt: het leren van onze Nederlandse spelling, de tafels, het handschrift. Als daar je talent ligt, heb je geluk.
Maar wat als daar niet je talent ligt? Op welke manier kom je er dan achter waar WEL je talent ligt? Want op welke manier wordt hieraan dan aandacht besteed?
Ik zie zoveel kinderen voorbijkomen:
Violet, 10 jaar: spelling gaat niet goed. Ze heeft bijles nodig, want voor een goede toekomst moet ze toch echt leren spellen. Maar Violet kan prachtig verhalen vertellen. Dat is haar talent.
Renske, 6 jaar: het leesproces wil maar niet op gang komen. Er wordt veel geoefend met Renske. Zoveel, dat Renske eigenlijk niet meer wil. Maar Renske ziet in 1 oogopslag hoe je een bouwpakket in elkaar moet zetten. Dat is haar talent.
Bob, 11 jaar: spelling, tafels, handschrift, het is allemaal niet best. School denkt dat Bob gewoon niet wil leren. Maar Bob wil best, alleen heeft hij alles zo’n beetje opgegeven. Maar geeft Bob een groep met vrienden, dan zorgt Bob ervoor dat ieder zijn eigen taak krijgt en wordt er in een middag tijd een prachtige hut gebouwd. Dat is het talent van Bob.
Tot slot noem ik ook nog Harm, 15 jaar. Harm zit in 3 VWO en wil eigenlijk alleen dat zijn cijfers voor de talen voldoende worden. Niks geen ontdekkingstocht naar talenten, geef hem de truc om een voldoende te halen voor Nederlands. Dat is wat hij wil. Het talent van Harm heb ik niet kunnen achterhalen. Ik heb de ogen van Harm niet kunnen laten schitteren. Hoe jammer is dat. Niet alleen voor Harm, maar ook voor onze maatschappij. Want naast goede lezers, spellers, en cijferaars, hebben we juist ook andere talenten nodig voor onze toekomst.
Aan de ouders zou ik willen vragen: ga samen op zoek naar het talent van jouw kind. Geloof erin en haal het maximale eruit.
En aan mijzelf geef ik, met heel veel plezier en liefde, de taak om van mijn stichting Elk kind een U!tblinker een succes te maken. Want elk kind is een uitblinker. En anders denken, anders leren mag.
Manon Meijer is trainer en coach bij The Bright Brain – voor het anders lerende kind. Zij begeleidt kinderen en jongeren in hun zoektocht naar hun unieke manier van leren.
