Ieder ouder wil zijn kind graag dingen leren. Onderdeel van dit proces is het corrigeren van een kind. Waarom corrigeren soms niet werkt kan verschillende redenen hebben.
Soms vraag je als ouders echter te veel van een kind, gezien de fase in de ontwikkeling waar een kind in zit of de omstandigheden op het specifieke moment.
Redenen waarom corrigeren soms niet werkt
- Niet specifiek genoeg
Bij het corrigeren kunnen de aanwijzingen die je geeft niet specifiek genoeg. Bijvoorbeeld ‘Gedraag je’ en ‘Wees lief’ zeggen niet zoveel voor een kind jonger dan 10. Wees specifiek over wat je van een kind verwacht. Zeg bijvoorbeeld: ‘Stop met dat schreeuwen’ of: ‘Geef dat autootje terug aan je broer.’ - Te gecompliceerd
De taak is te gecompliceerd voor een kind. Er zijn maar weinig jonge kinderen die begrijpen wat ‘je kamer opruimen’ betekent. Kinderen reageren beter op: ‘Ruim de blokken op’ of: ‘Gooi je kleren in de wasmand.’ Als een kind kleine taken goed heeft afgerond, heeft hij ook zin in de volgende. - Relatie tussen gedrag en beloning
Als je een kind wil corrigeren en pas na lange tijd gaat straffen voor zijn ongewenst gedrag, leert hij er echt niets van. Bijvoorbeeld, als je een driejarige aan het eind van de week beloont voor zijn goede gedrag in de afgelopen week, zal hij daar niets van begrijpen. Zijn geheugen en tijdsbegrip zijn hiervoor nog niet voldoende ontwikkeld. Hoe jonger een kind is, hoe korter het gevolg van bepaald gedrag moet volgen op dat gedrag. Beloon onmiddellijk, bijvoorbeeld door je kind te prijzen: ‘Het is heel erg goed van je dat je je broer zijn blokken teruggaf.’ - Er wordt te veel verwacht van een kind.
Hele jonge kinderen weten dat ‘nee’ betekent dat ze moeten stoppen met wat ze aan het doen zijn. Maar ze kunnen zelf niet iets anders bedenken om te doen als de verleiding groot blijft. Bijvoorbeeld, de afstandsbediening blijft zeer verleidelijk om mee te spelen tenzij je hem een alternatief biedt waardoor hij de afstandsbediening laat liggen. - Te vaak nee.
In het corrigeren van een kind verbiedt je een kind veel, je zegt te vaak nee. Een kind zal daar geen aandacht meer aan schenken. Als ouder kun je beter prioriteiten stellen en aan één of twee dingen per keer werken. Je begint bijvoorbeeld met gedrag dat gevaarlijk is of waardoor dingen stuk gaan. De gevechten over eten win je nooit en die over kleren zijn het niet eens waard. - Een kind is uitgeput.
Probeer een kind niet op te voeden als hij moe, hongerig, overstuur of gespannen is. Je zult meer succes hebben als je een kind uit de situatie weghaalt, hem laat doen wat nodig is (dutje, eten, knuffelen) en het dan opnieuw probeert. - Je bent zelf uitgeput.
Als je meer van streek bent dan een kind, zul je hem niets zinvols bij kunnen brengen. Laat het even los. Kinderen (moeten) leren dat ouders met een bepaalde emotie reageren op gedrag. Je gezichtsuitdrukking, stem en gedrag zijn allemaal manieren waarop een kind de reactie van de wereld op zijn gedrag beoordeelt. Maar wees voorzichtig als je gestrest bent. Zowel jij als een kind zullen schrikken van je overdreven reactie. En je zult zeer waarschijnlijk spijt krijgen van wat je zegt of doet.
