Het kwam deze week weer in het nieuws: in elke klas zitten er twee kinderen met dyslexie. Dat is veel. Zo veel dat je je kunt afvragen of dyslexie een leerstoornis genoemd kan worden.
In het reguliere wetenschappelijke onderzoek wordt er bij dyslexie gesproken van een stoornis die zich afspeelt in de hersenen, waarbij het hersengebiedje waar klanken aan schrifttekens worden gekoppeld, te zwak is aangelegd of moeilijk bereikbaar is. Dit geeft aan dat er verschillen zijn in hersenstructuren tussen dyslectische en niet-dyslectische kinderen.
Het is belangrijk en goed dat de wetenschap deze onderzoeken doet, want dit is meetbaar bewijs. Maar er zijn ook andere invalshoeken om dyslexie te verklaren.
Hieronder vind je een ander inzicht:
Iedere persoon heeft zijn eigen unieke manier van leren: iedere persoon heeft zijn eigen unieke kwaliteiten. Geen enkele kwaliteit is hier beter of slechter. Geen enkele persoon is hiermee dommer of slimmer. Maar… deze kwaliteiten moeten dan wel benut worden bij het leerproces.
En dan kom ik tot de kernvraag: wordt er op school voldoende gekeken naar de unieke kwaliteiten van elk kind? Naar die kwaliteiten waarmee een kind het beste de leerstof tot zich kan nemen?
Ik denk het niet. Ik denk dat scholen in Nederland nog een grote inhaalslag kunnen maken als het gaat om innovatieve leermethoden. Nog maar al te vaak zijn de lesmethoden gebaseerd op het auditieve leren, dus leren door te luisteren.
Hoe zou het zijn als scholen wel zouden inspelen op de verschillende leerstijlen?
Al in 1970 zijn professoren Ken en Rita Dunn (St. John’s University, New York) gestart met het ontwikkelen van een model dat gebaseerd is op verschillende leerstijlen, te weten:
- Tactiel/kinesthetisch leren (leren door te voelen en te doen)
- Auditief leren (leren door te luisteren)
- Visueel leren (leren door te zien)
De meeste kinderen en volwassenen hebben een combinatie van deze leerstijlen, maar hebben vaak wel een voorkeur voor 1 bepaalde leerstijl in het bijzonder. Het is bewezen dat kinderen het meest succesvol zijn als leertaken benaderd worden via hun voorkeurleerstijl .
En als je mag leren door middel van je eigen leerstijl, dan ben ik ervan overtuigd dat er minder dyslectische kinderen zullen zijn.
Wil je meer weten wat voor soort leerstijl jouw kind heeft? Kijk eens op www.brightbrain.nl
Weetje uit Amerika: een gemiddelde klas heeft 30% visuele leerlingen, 25% auditieve leerlingen en 15% kinesthetisch/tactiele leerlingen, en de overige 30% heeft een mix van de 3 leerstijlen. (Uit:casacanada.com)
