Ik weet niet of het jullie opgevallen is, maar ik kwam het de laatste tijd overal tegen: het verhaal van schrijfster Femke Sterken. In de tijdschriften, op de televisie..
En ik ben zo benieuwd wat jullie hier van vinden, van de strijd in de peuterpuberteit.

Voor degenen die het gemist hebben: schrijfster Femke Sterken heeft samen met Barbara van Erp het boek Dit is het boek voor ouders met een leven geschreven. Uitgebreid beschrijft ze alle dingen waar ze tegenaan loopt met een eigenwijze peuter, van het tot drie keer weggooien van zijn eten tot het terroriseren van andere kindjes. En gewoon NEE, NEE, NEE.

En wat vind ik ervan? Als ik het lees en aanhoor, kan ik niets anders doen dan het te beamen. Ja, het is zeer realistisch en herkenbaar. Mijn jongste, nu alweer 16, was ook zo’n peuter. Thuis wilde hij niets, niet eten, niet slapen, niet met grote broer spelen… En huilen, brullen, krijsen als het niet ging zoals hij dat wilde. Ook op de peuterspeelzaal staat 1 dag me nog heel duidelijk bij: de peuterjuf nam me bij het ophalen even apart en zei dat Aiden zo agressief was geweest naar de andere kindjes toe. Bijten, schoppen, slaan… Ik kon wel huilen…

Ook op de peuterspeelzaal horen en zien we het dagelijks. Peuters die totaal hun eigen gang willen gaan, hun grenzen enorm aan het opzoeken zijn. Maar er zijn ook peuters die zich op de speelzaal  naadloos aanpassen aan de regels die er zijn, en die thuis een enorme draak kunnen zijn.  Eigenlijk is het zo dat de peuter erom  vraagt: geef me duidelijke regels en grenzen, want dat heb ik nodig om te kunnen groeien. En dat is iets wat ik mijn collega’s ook vaak hoor verzuchten: het zijn peuters, geen baby’s meer, behandel ze ook zo. Leer ze regels en grenzen, hoe vermoeiend dat ook is.

Als schrijvende kom ik zelf nu tot de conclusie dat de peuterperiode toch echt wel een erg vermoeiende is, en dat ik de stukjes van Femke volledig onderschrijf.

Maar toch…  ik kan er niet onderuit dat mijn gevoel ook heel erg zegt: ze zijn ook zo ontzettend leuk en eigen, die peuters! Kan dit ook niet wat meer benadrukt worden???

(zeker als je kinderen ondertussen 16 en 23 zijn J)

Ps. Ben heel benieuwd naar jullie meningen!