Een vriendin van mij wees mij laatst op een artikel wat op Nu.nl stond. De kop luide “ 90% van de vrouwen liegt over moederschap”. Een mooie kop vond ik. Zeker omdat ik dat zelf ook ervaar. Ik heb vaak het idee dat moeders willen opscheppen over onze kinderen. Hoe geweldig, leuk, mooi, lief hun kind is. Ik doe daar niet aan mee. En dat is echt zo. Dat kan die vriendin bevestigen. Ik vind ook dat er een soort van taboe ligt op vertellen hoe vervelend je kind soms kan zijn of hoe zwaar het moederschap is. Zeker de eerste 3 maanden. Dat staat ook zo mooi in dat artikel.
Ik neem als voorbeeld bevallingen.
Ik ken maar weinig vrouwen die zeiden dat hun bevalling hels was en dat ze het nooit meer over zouden doen. Ik kom er eerlijk voor uit mijn bevalling WAS hels en ik doe het NOOIT meer over. Mijn goede vriendin kwam op kraamvisite toen zoonlief was geboren. Ik was bont en blauw, beurs van boven naar onder en compleet opengeknipt, ik had een erg creatieve gynaecologe die duidelijk gek was op knippen. Nou dat kan ik echt niet verdoezelen en het mooier maken dan dat het is. Natuurlijk is het geweldig omdat kleine wondertje wat je in de je armen hebt. Maar soms is het toch heerlijk om even te kunnen “zeiken” over de hel die je bent door gegaan omdat kleine roze wormpje er uit te krijgen. Zeker tegen een vriendin die nog geen kinderen heeft.
Zeuren over het moeder schap is soms ook fijn.
Want het is niet altijd rozengeur en maneschijn wat veel vrouwen doen voorkomen. Want een bevalling is niet fijn, en dan druk ik het nog zachtjes uit. Het is niet fijn om elk 3 uur te moeten voeden. Het is niet fijn om nooit meer goed te kunnen slapen. Het is niet fijn om na een slapeloze nacht te moeten gaan werken. Het is niet fijn om maandverband met een dikte van een tempur matras te moeten dragen na de bevalling. Of om “koffi pads” , zoals mijn vriend ze noemde, in je BH te moeten hebben omdat je anders door lekt. Of om blauw tot aan je knieën te zijn , vraag me niet hoe dat is gebeurd ik sta zelf ook nog steeds voor een raadsel. Als die vriendin dan vraagt hoe de ‘blauwe wolk’ bevalt kan ik alleen maar eerlijk zijn en zeggen dat die niet bestaat. Als ik dan heerlijk mijn hart bij haar heb gelucht bedankt ze me omdat ze nog nooit zoiets van iemand heeft gehoord. Ook zij hoort alleen maar de geweldige verhalen. En ze vond het fijn nu eens een eerlijk verhaal te horen. Zij blij ik blij. Toch fijn om eens heerlijk te kunnen zeuren zonder dat andere moeders je aankijken alsof je je kind ik weet niet wat aandoet. Ja ik kan echt zeggen dat ik van mijn kinderloze vriendinnen hou.
