Ik kom er eerlijk voor uit! Wij nemen de kinderen in bed! Mijn kinderen slapen allebei tussen mij en Ro in. Of eigenlijk moet ik zeggen, we liggen om en om. Mama, Nina (anders valt ze uit bed) papa en Lisa. zie je het plaatje? Nee? Dit houd in dat niet Nina uit bed valt, maar ik geregeld op de grond lig en kwijlend met mn krullen voor mn ogen probeer uit te zoeken wat er zojuist is gebeurd en ro verdwijnt in de geul tussen de matrassen. Maaaar de meiden slapen. Nu zullen jullie wel denken dat dit een typisch gevalletje is van eigen schuld dikke bult. Nou niet echt, dit is meer een gevalletje wanhoop. Het is niet zo dat we niks hebben geprobeerd om ze in hun eigen bedje te laten slapen. In tegendeel. We hebben alles geprobeerd. Alle mogelijke tips en tricks hebben we toegepast, we hebben zelfs uit pure wanhoop alle afleveringen van Nanny Jo bekeken en haar adviezen heel serieus genomen. Iedereen in onze omgeving vond namelijk dat wij er iets mee moesten doen. Kinderen in bed beter van niet.

Vele pogingen

Misschien was dat juist de fout zit ik me nu te bedenken, maar dat ter zijde. Nina hebben we tot kotsen aan toe laten huilen in haar bedje nadat we haar 20x hebben teruggelegd en ik jankend op de bank, omdat dit zo tegen mijn gevoel in gaat. Ik heb na weken terug leggen en kots/tranen ruimen de strijdbijl neergelegd en de handdoek in de ring gegooid. Dit kon zo niet langer. Ro ging met wallen tot onder zijn knieën naar zijn werk en ik was ook niet echt meer te pruimen. En ondanks dat we graag willen dat ze in hun eigen bedje slapen, vinden we het vreemd genoeg niet erg dat ze in de loop van de nacht tussen ons in komen liggen. Wat ik wel bloed irritant vind, zijn de mensen die zeggen…nou mijn kind slaapt de hele nacht door in zijn eigen bedje. Je moet gewoon doorzetten en niet zo snel toegeven. Jemig alsof we dat niet gedaan hebben, onze kinderen liggen graag bij ons en voelen zich veilig bij hun papa en mama en weten dat no matter what, wij er altijd voor ze zullen zijn al liggen we niet lekker ’s nachts, nou en.
Het gaat allemaal al snel genoeg en is het erg om wakker te worden gekust op je neus en de dikke flappen van je oogleden omhoog worden getrokken om je wakker te maken. Hoi mam, ben je wakker? Yep, nu wel. Mama, wat fijn dat we hebben gekroeld he vannacht? Ja moppie heel fijn. Hou van je mam! Ik ook van jou liefie (mn rug iets minder, maar ach)

Geen kinderen in bed?

En het ergste is als ze wel een keer doorslapen in hun eigen bed. Nu zul je wel denken HUH???? Maar dan denk ik op zn minst dat ze gestikt zijn in hun slaap. Ik maak Ro wakker en zeg dan, schat ze liggen er niet. Nee, ga slapen en geniet er even van. Ja, maar moppie straks is er iets! En daar ga ik dan, met knikkende knieën loop ik hun kamer binnen en sluip naar hun bedje. Ik hou mn vinger onder hun neusje en voel de warmte van hun adem. Pfff ze hebben gewoon doorgeslapen. Ik doe een vreugde dansje en loop dan weer richting mn eigen, iets wat lege bed. 2 tellen later horen we getrippel en is ons bed weer compleet…