In mijn jonge jaren heb ik flink geworsteld met het ongewenst kinderloos zijn. Gelukkig is dat gezakt en verdwenen en heb ik mijn rol gevonden. Als oma koester ik de momenten dat ik ’ze heb’ en, minstens zo zeer, de momenten dat ik ze weer even in kan leveren. Om bij te tanken en ook om na te denken over alles wat ik met mijn kleindochters meemaak. Oma zonder vooropleiding betekent een onbevangen aanpak, maar ook een gebrek aan referentie uit eerdere opvoedingen. Als ik daar kritisch naar kijk dan moet ik bekennen dat we in deze rolverdeling elkaar een beetje opvoeden. Ze leren van mij en ik leer van hen. In de basis ben ik streng, of in ieder geval duidelijk. Ik wil ze graag dingen meegeven, maar het ook leuk hebben met elkaar. Binnen de grenzen die voor ons allemaal prettig zijn. Zo kijken ze niet al te veel televisie met ’stemmetjes’, omdat oma daar gek van wordt, en laat ik zo af en toe een goed beargumenteerd maar mij niet passend plan toch doorgang vinden. Omdat ze het zo slim hebben aangepakt.
Als na een week hard werken mijn hoofd al helemaal uitgewoond is en er dan op vrijdagmiddag ook nog een overdosis kinderlogica in uitgestort wordt, dat schiet ik wel eens uit mijn slof. Dan is de rek er uit. Dan ben ik geen lieve oma, maar een chagrijnig kreng. Mijn jongste kon dan in hartverscheurend huilen uitbarsten. Tegenwoordig houdt ze het wel droog, maar trekt zich stilletjes terug in haar kamen. En weet je wat, dan breekt er bij mij –gelukkig- ook iets. Dat kan ik niet aanzien. Dan maak ik excuus. Kamerbreed. Uitvoerig. Wat ze in een heerlijke allesomvattende knuffel accepteert. We doen dan ons riedeltje ‘ik hou van jou’ in vier talen en we eten iets lekkers ter bezegeling van de vrede. Je zou kunnen zeggen, dat is voor de bühne, maar nee. Ook zij denkt daar later over na en leert er iets van. Als ik de week er na om 12 uur bij het schoolplein sta om haar op te halen hebben we de afspraak dat er deze keer niemand mee gaat, want oma heeft het heel druk gehad. Daar komt ze aan, met een grote smile en een hartsvriendin in haar kielzog. ‘Oma, je weet dat ik het heel fijn vind dat jij ondanks je harde werk zoveel tijd voor mij maakt (8 jaar is deze politicus!!) en daarom heb ik een verrassing voor je: Ik ga bij mijn vriendinnetje spelen want we vieren de verjaardag van haar beer, en jij mag mee!’ Een geweldig plan, wat ik helaas moet afwijzen, want het vriendinnetje heeft thuis twee poezen kinders en ik sta daar met mijn uit de kluiten gewassen hondenbaby. Geen goede combi, zo vreest ook de mama van het kindje in kwestie. Maar wat een talent, ik moet haar deze overwinning gunnen. En wil natuurlijk ook het berenpartijtje niet verpesten. Dus spreken we af dat ze een paar uurtjes alleen gaat en ik haar dan kom halen. Ik haal dan eerst de oudste op van school en daarna deze feestganger. Thuis zoekt de oudste een leuke Netflix op, iets zonder stemmetjes (voor oma) en met een Nederlands gesproken tekst (voor haar kleine zus). En nee, ik hoor je denken, zo vredig gaat het zeker niet altijd. Maar vandaag even wel!
