Ik weet nog niet precies hoeveel pubertijden kinderen doormaken. Maar het zijn er volgens mij veel. Als onwetende “niet-ouder” dacht ik nog naïef dat kinderen alleen in de periode richting volwassenheid een voor hun ouders “uitdagende periode” doormaken. Als vader van jonge kinderen weet ik wel beter. Wij hebben thuis namelijk het genoegen van één kind in de “peuterpubertijd” en één kind in de “kleuterpubertijd”.
Dus gaat het bij ons ’s morgens om zeven uur ongeveer zo:
“Sebastiaan, we gaan eten”
“Nee”
“Ik tel tot drie”
“Nee!”
“Eén,… twee,… drie. En nu zitten.”
“Neeheehee!”
“Ik zet je nu op je stoel!”
Huilen
Daarna is het dus huilen geblazen.
“Isabel, je moet je jurk nog aantrekken”
“Maar ik wil deze jurk niet aan, ik wil die roze aan”
“Die is gisteren vies geworden en het is vandaag ook veel te koud voor dat dunne jurkje”
“Ik wil mijn roze jurk aahaahaan!”
“Nu heb ik het duidelijk genoeg gezegd: trek deze jurk aan!”
“Dat wil ik niehiehiet!”
Daarna is het dus huilen geblazen. En ik ben toch al geen ochtendmens!
Laatst vond ik een T-shirt met grote letters “NEE” erop. Die heb ik meteen maar gekocht voor Sebastiaan. Dan kunnen anderen zich alvast een beetje voorbereiden. Om voor Isabel de kast vol te hangen met roze jurkjes gaat me toch echt wat te ver.
Hoeveel pubertijden zijn er? Het schijnt dat de mate waarin kinderen “peuter- en kleuterpuberen” een voorbode is voor de heftigheid van de “echte” pubertijd. Ik houd mijn hart al vast! Gelukkig duurt het nog wel even voordat het zover is. Ik kan dus eerst nog even bijkomen. Hoewel, wie weet welke verrassingen er nog allemaal tussendoor komen…
Wil je meer blogs van deze vader lezen, dan kan hier
