Afgelopen maandag zijn in Zuid-Holland de scholen en peuterspeelzalen weer begonnen. En dat betekent dat ik als zorgcoördinator van een aantal voorschoolpeuterspeelzalen ook weer ben gestart.
En dan zie je na zes weken vakantie de peuters weer binnenkomen.  En wat doen ze? Ze gaan direct aan het spelen!

Spelen

Bijzonder, maar het is wel wat peuters horen te doen, spelen. Spelen in de poppenhoek, in de bouwhoek, op het schoolplein, in de leeshoek.  Overal eigenlijk waar ze materiaal voorhanden hebben waarmee ze kunnen ontdekken.. En ontdekken doen ze door te spelen… En door te spelen leren ze…

Waar ik werk, op een voorschoolpeuterspeelzaal, wordt er gewerkt met een speciale speelleermethode waarbij aan alle ontwikkelingsgebieden aandacht wordt besteed. Speciale aandacht hebben we voor de taal en sinds dit jaar ook voor het rekenen.

Ik ben echt wel voor dit soort methodes, het is ook mijn werk tenslotte, en ik zie ook echt dat de resultaten positief zijn. Maar… ik ben wel van mening dat we niet alles moeten ophangen aan een methode.

Een peuter speelt, en hoort ook te spelen. Dit moet altijd het uitgangspunt zijn. Als juf (en ook als ouder) hebben we de taak om dit gegeven te gebruiken en hier op aan te sluiten.

Een mooi voorbeeld heb ik vandaag weer gezien. Een jongetje van 3 jaar zat aan tafel met een hele berg speelgoedolifanten. Er waren grote olifanten, middelgrote, en kleine olifanten. De jongen had de grote olifanten al op een rijtje staan, en een aantal van de kleine olifanten ook. Met de middelste olifanten had hij nog niets gedaan. Op mijn vraag wat hij aan het doen was, zei hij: “Dit zijn de grote olifanten, en dit zijn de kleine olifanten.” Op mijn vraag : “Maar wat zijn deze olifanten (de middelste) dan?”, keek hij een beetje verward. “Zijn ze even groot als deze? (de kleine olifanten) of deze (de grote olifanten)”? Vervolgens ging hij meten. “Nee”, niet even groot”.  Daarna ging ik het spel verbreden: “Ik denk dat er een papa olifant is, een mama olifant en een kindje olifant.” Direct pakte het jongetje de middelste olifanten en ging proberen waar deze in de rij pasten. In het midden!

“Ja!” “De mama olifant moet in het midden!” Geweldig, wat een ontdekking! En weer heel veel geleerd, want dit valt onder het ontwikkelingsgebied ontluikende gecijferdheid.

Wat ik hiermee wil zeggen, is dat als je als juf en als ouder een beetje aansluit bij wat je peuter aan het doen is met zijn spel, met hem in gesprek gaat hierover, dat je eigenlijk je peuter het beste “lesje” geeft dat er is. En het is zo leuk!