Bijna alles wat ik lees op ‘De leukste kinderen’ brengt herkenning met zich mee bij mij. Zojuist las ik het artikel van Carola over de Davis Methode. Natuurlijk bracht dit herkenning met zich mee. Ik werk immers met de Davis Methode en weet heel goed dat een counseling het zelfvertrouwen in eigen kunnen terugbrengt bij een kind, alsmede ook het leesplezier. Bij een counseling volgt een kind zijn eigen pad, op zijn eigen manier, waarbij de counselor eigenlijk voornamelijk volgt en begeleidt.

Een treffend voorbeeld heb ik van een meisje van 12 dat ik begeleid heb met dyscalculie: “Eigenlijk snap ik deze sommen wel… Maar dat komt niet door jou hoor!” Tja, ik vond het een mooi compliment.
Maar wat niet alleen herkenning met zich meebracht, maar ook ontroering, was de site van Carola. In het stukje over zichzelf vertelt ze haar verhaal over hooggevoeligheid, en hoe ze letterlijk ziek werd van alle prikkels. Ik vond het zo herkenbaar. Ik heb mezelf ook altijd “anders gevoeld dan anderen”. Het liefst zat en zit ik thuis, met een kopje thee en een boek. En ik ben ook graag alleen, om me weer op te laden. Ik vond mezelf altijd een beetje suf, niet van deze tijd. Dus ik deed mee met uitgaan, concerten, feestjes, stedentrips.. Eigenlijk alle dingen die mensen doen als ze een leuke tijd willen hebben. Maar ik, ik zit het liefste thuis. Even voor de goede orde: ik doe echt wel leuke dingen! Maar ik kom ook heel graag weer thuis.

Het afgelopen jaar heb ik heel hard gewerkt. Op mijn werk als zorgbegeleider bij een aantal voorscholen ben ik de spin in het web. Prachtig en dankbaar werk, maar wel een baan met veel prikkels. Dus ik heb een beslissing genomen. Ik heb besloten om te stoppen met mijn werk op de voorscholen en me te richten op mijn praktijk. Ik ga mijn energie stoppen in het begeleiden van kinderen met dyslexie. Hiermee help ik mezelf en de kinderen. Want van een teveel aan prikkels, word ik heel moe en kan ik mijzelf niet meer voor 100% openstellen voor de kinderen. En dat is nodig, want alleen dan kan je maatwerk.

Ps. En ook heb ik een hond genomen!