Het is zondagochtend als ik met een kopje koffie wat zit te mijmeren in de keuken. Herinneringen met mijn kids van afgelopen weken vliegen door mijn hoofd terwijl mijn hart zich vult. Het zijn de kleine dingen, maar voor mijn moederhart zo intens en groots
Want mijn moederhart vult:
wanneer ik zoonlief Milo (8) van school haal, hij trots is op zijn brei-diploma en mij vraagt of hij mijn gebreide handwarmers even mag zien om te kijken hoeveel steken dat zijn;
wanneer zoonlief Joey (11) mij met een (prepuber) toon toe snauwt “Mahaammm, waarom moet IK dat nou weer doen”?!? En binnen een seconde zegt “Sorry mam, dat had ik wel even anders kunnen zeggen”;
wanneer Milo me tijdens het eten verliefd en vragend aan kijkt en zegt “mam, ik heb zooo veel zin om met je te knuffelen”. Ik met zwaaiende armbewegingen enthousiast zeg “Nou, kom dan maar eens even heel snel hier, want laat ik daar nou ook net mega veel zin in hebben”. Hij opspringt van tafel, naar me toe rent en me een intense knuffel geeft;
wanneer we met z’n drietjes op de bank zitten (wat zeldzaam is met deze moeder die bijna nooooit voor lange tijd op de bank zit namelijk;)) en gezellig wat kletsen en Joey zegt “Mam, ik vind eigenlijk dat Milo zo veranderd is en dat het zo goed met hem gaat”. Dat ik dan Milo zie oplichten van trots en Joey een compliment geef over zijn mooie compliment aan zijn broertje die inderdaad helemaal klopt;
wanneer ik thuis kom van mijn werk en Joey opspringt om me een kus te geven en me direct vraagt “hoe was het op je werk mam? Heb je goed gewerkt?”;
wanneer ik Milo naar bed breng en hij me zegt “mama, ik vind jou echt de leukste en liefste mama he!” Ik hem een kus geef en zeg “Echt he schat, wat een bofkonten zijn wij, das niet normaal meer toch! En dat nou precies JIJ mijn kind bent in dit leven en IK jouw moeder, dan hebben we dik geluk toch?!?”;
wanneer ik wakker gemaakt word door mijn vrolijke-wandelende-wekker-MILO, die me met een grote glimlach vraagt of ik eruit kom zodat we samen de zonnegroet kunnen doen;
wanneer we aan tafel zitten te eten en Joey zegt “Je hebt lekker gekookt hoor mam”.
wanneer de juf van Milo het 15 minuten gesprek vult met haar trots over zijn vormtekenen en zij een tekening uit zijn vormtekenboek laat zien, en nog één, en nog één en nog één….
wanneer ik met Joey ergens ben hij altijd oog heeft voor het ondernemerschap “Dat is wel slim he mam van die meneer daar, die verdient lekker veel geld zo”.
wanneer ik in de ochtend beneden kom en de jongens een eigenwijskaartje hebben getrokken en mij vragen er ook één voor de dag te trekken. En als we dan thuis komen na een dag school en werk, Milo vertelt dat hij wat aan het kaartje had “het lukte vandaag op school niet, maar toen dacht ik aan mijn Eigenwijsje -Ik-kan-altijd-opnieuw-beginnen- en ik dus opnieuw ging beginnen en het toen gewoon lukte”;
wanneer we op straat lopen en ze allebei mijn hand pakken en we met z’n drietjes zo lekker verbonden zijn;
Love to be a mum
