In Spanje is afgelopen week een 64-jarige vrouw bevallen, uiteraard met een vruchtbaarheidsbehandeling, van een gezonde tweeling. Daarover zijn volgens mij toch een aantal bedenkingen te maken. Moet alles kunnen wat kan? Wat medisch mogelijk is?
Egoïstisch?
Hoewel iedereen in principe recht heeft op kinderen, zijn er in zulke gevallen toch enkele dingen die men zich kan afvragen. De opvoeding en opvang zal misschien niet van een leien dakje lopen. En je kan je net zo zeer de vraag stellen of de kinderen geen recht hebben om op te groeien in een goede familiale context. Hier wordt de opvoeding behoorlijk uit haar context getrokken.
Kinderen hebben net zozeer het recht om in een warm nest op te groeien. En een dergelijk nest is misschien wel warm, maar de houdbaarheidsdatum is allang overschreden. Wanneer de kinderen 10 jaar worden, is mama 74. Ik weet niet of kinderen mee mogen inwonen in een rusthuis.
Fysisch en psychisch in staat?
Het gaat niet zozeer om de vraag of het een alleenstaande moeder zou zijn, wel om de vraag of de moeder fysisch en psychisch in staat is om de kinderen een goede thuis te bieden. De moeder zal er in elk geval geen last van hebben. Zij heeft ervoor gekozen. Meer dan waarschijnlijk was vooral het eigenbelang van belang.
Niet alleen de vitaliteit neemt af, maar ook het hormonenstelsel dat nodig is om kinderen op te voeden. Wordt het moederinstinct met de jaren eerder een oma-instinct? Tikkertje of verstoppertje spelen in de tuin? Het nodige geduld en de aangeboren knowhow om slaapproblemen op te lossen? Ik betwijfel het.
In verband met de psychische competentie worden misschien wat wenkbrauwen gefronst. “Wat heeft dat ermee te maken?” Korte verduidelijking: kan de omamoeder zich hechten? Is ze een moedertype? Als dat zo is, dat wens ik vooral de kinderen toe, waarom heeft ze dan niet vroeger voor kinderen gekozen? In het ergste geval is het moederschap vooral een ‘stunt’. In dat geval heeft ze haar doel wel bereikt. Het nieuws ging de wereld rond. En misschien wordt de moeder vereeuwigd in het guinness book of records.
Geen vergelijking
Er is ook erg weinig vergelijkingsmateriaal om na te gaan wat de impact op de kinderen en hun opvoeding is. Simpelweg omdat dat soort moeders in feite niet bestaat. Het is misschien een uitdaging om de natuur te slim af te zijn, maar de vraag is of dat slim is.
Ethisch onverantwoord?
In dit geval is de arts natuurlijk ook verantwoordelijk. En je kan je afvragen waarom een dokter instemt met zo’n vruchtbaarheidsbehandeling. De vrouw in kwestie had de arts gevonden in de Verenigde Staten. Meer dan waarschijnlijk in een klein centrum. Voor een groot bedrag.
Wat het ethisch aspect betreft. De arts, een arts zonder scrupules?, draagt een grote morele verantwoordelijkheid. En vooral voor de kinderen. Zij zijn in de eerste plaats het mogelijke slachtoffer. Ik vind het persoonlijk een slag in het gezicht van de vele jonge moeders die al geruime tijd vruchteloos proberen zwanger te worden. Niet over de financiële middelen beschikken voor medische hulp.
Tot slot
Bij het nalezen van deze tekst viel me op dat ik veel vraagtekens heb geplaatst. En terecht.
