Moeder, mama, mem, mom, madre, mutti, iedereen heeft er één. Je hebt er heel veel verschillende soorten en maten van. De beste gehaktbalbakkende, de lekkerste knuffeltjesgevende, de coole kijk mij hip en leuk meedoen, de stoere jongensmoeder die stiekem eigenlijk ook wel eens naar een staartje in doen verlangt en niet te vergeten de ietwat paniekerige maar oh zo lieve overbezorgde moeder.

Ik ben de jouwe en daar help jij mij zo nu en dan tot in den treuren aan herinneren met je zangerige mama mama mama. Ik val in de categorie licht onverantwoordelijk ouwehoer (niet letterlijk) variant met zeer ruim genomen grenzen. Ik probeer je zelfstandig de wereld te laten ontdekken waarbij ik soms vergeet dat je net 1,5 bent en je dingen laat doen en ontdekken waarvan supernanny zich zou omdraaien in haar britse cape.
Het voordeel van deze opvoedmethode is dat je hierdoor zo vrij en open in het leven staat dat angst niet in jou woordenboek voorkomt. Al vanaf dat je loopt geef je de schaapjes en de hertjes in het park eten uit het vuistje. Dat er zo nu en dan een vingertje bij bambi mee naar binnen gaat wordt door jou volledig geaccepteerd. Grote herdershonden worden geaaid alsof het poezelige dwergkonijntjes zijn.
Als een volleerd noami kromamijowi (of iets dat er op lijkt) spring jij met aanloop in het diepe bad. Kopje onder en met 3 liter chloorwater in je longetjes kom je dankzij de opblaasvleugels proestend boven en spartelt net zo lang totdat je bij de kant bent om het hele ritueel nog 18 keer te herhalen.
In overvolle restaurants ga je op ongemakkelijke afstand aan de tafel van onbekende mensen als een straathond schooien om een koekje (100% gegarandeerd succes).

Het nadeel aan deze opvoedmethode is dat je je soms gedraagt alsof je bijna op kamers kunt.

Zonder mijn assistentie kom jij prima de dag door is jou motto. Maar o wee als ipv de gebruikelijk mama ineens papa er s’ochtends uit gaat en mee gaat naar beneden. Dan is het hommeles en sta je in 1 keer weer als een volwaardige 1,5 jaar oude zwaankleefaanmama peuter te gillen om jou onverantwoordelijk maar vreselijk liefhebbende moeder!