Ken je dat? Van die avonden dat je vroeg klaar bent met eten en al uitkijkt naar de gedachte dat je dochtertje zo op bed ligt en jij heerlijk de hele avond voor jezelf hebt. Zo’n avond zouden wij vanavond ook hebben, ware het niet dat ons kleine meisje daar iets anders over dacht.
Ze heeft de afgelopen dagen last van een holte-ontsteking en zit dus een beetje in de lappenmand. Nou is dat niet erg, maar net als wij denken dat ze er vandaag bijna overheen is, komen de laatste stuiptrekkingen wel heel hard aan.

Een avond voor jezelf, met een ziek kind

Haar ogen lopen de laatste paar dagen aan één stuk door leeg met viezigheid, haar neus doet lekker mee en ook de hoest houdt ons de halve nacht wakker. Vandaag zag ze er eindelijk wat fitter uit en had ze zelfs weer zin om samen te spelen. Het avondeten ging er niet helemaal in, maar ach, ze zal vast nog niet zo’n trek hebben. Dan maar gewoon het toetje opeten, pyjama aan en naar bed. En dan komt het drama waar we die laatste dagen in zitten, het schoonmaken van de vieze ogen. Zodra we met de watjes en het lauwe water haar ogen aanraken is het brullen, nee niet brullen…krijsen. De buren moeten vast denken dat we hele andere dingen met die ogen doen.

Een andere aanpak

Om de pijn wat te verzachten doet mijn vrouw eerst het ene oog, dan tilt ze haar op haar schouder om haar te troosten en dan is het andere oog aan de beurt. Vanavond is ze echter zo overstuur dat we besluiten om het geheel wat te rekken zodat ze bij kan komen. Dus oog 1, pyamaatje aan, nee hè luier-explosie, opnieuw verschonen, knuffelen op de schouder. Oog 2, weer knuffelen en dan slaapzakje aan en lekker op de bank een flesje melk drinken. En precies op het moment dat het slaapzakje aan is en ze voor de laatste keer omhoog getild wordt van de commode, bedenkt ons meissie zich dat ze het eten toch niet zo erg lekker vond en het er gewoon maar uit gaat gooien. Gevolg, mijn vrouw onder (net klaar om naar bios te gaan) . Slaapzak onder, huilen en dus schieten de ogen weer vol, loopt de neus weer leeg en zo kan het hele proces opnieuw beginnen. Een half uur later zit ze eindelijk met een flesje op de bank en begint ze langzamerhand wat rustiger te worden. Dat het flesje melk zonder problemen naar binnen gaat is nog een wonder en dat ze rustig gaat slapen ook. Zou ik dan toch met de beentjes omhoog kunnen zonder dat ik de hele avond heen en weer loop? Ik ben benieuwd.

Lees meer over hoe handig luier rugzak is!