Midden in de tot dan toe oververhitte zomer zit ik in een caravan op een camping niet ver van mijn eigen huis. De vader van Pippa en ik zijn uitelkaar maar wonen nog wel samen in ons huis. Tijd voor een mini-break met mijn meisje.

Mijn ouders zijn zo lief om hun caravan een paar dagen uit te lenen. Ik rijd achter ze aan naar de camping. Ter plekke beginnen mijn ouders aan de hun zo bekende routine: mijn vader manoeuvreert de caravan met afstandsbediening op de juiste plek, mijn moeder verzorgt de lunch met een lekker warm soepje. Pippa en ik helpen mee waar we kunnen met de voortent en bekijken alvast de omgeving. Na ruim tweeënhalf uur is het dan zover: mijn ouders gaan weg en Pippa en ik zwaaien hen uit. Terwijl we kushandjes werpen, kijkt Pippa verschrikt achterom naar onze nieuwe plek voor een paar dagen en roept: “Opaaaa….je vergeet de caravan!!”.

Mijn eerste ‘vakantie’ als single mom. Ik moet plassen en neem haar mee naar het toiletgebouw. De keurige, schone wc’s zijn voorzien van sanitaire scheidingswanden welke niet tot aan de grond aansluiten. Ik ga op de wc zitten en al snel probeert Pippa te ontsnappen uit de kleine ruimte. “Hier blijven jij, en de deur dicht laten!” Pff..hoe doen al die eenoudergezinnen dat toch? Ik hoor wat mensen in de ruimte en als ik wc-papier wil pakken, vraagt Pippa met luide stem: “Je bent toch niet aan het poepen, hè mama?”. Het zweet breekt me uit. “Nee meisje, dat doe ik niet”. “Welles mama, ieeeuuuuwwww!!”

Ondanks de regen vermaken we ons prima, we hebben een paar fijne dagen samen en volop tijd voor elkaar. Ik ben door de omstandigheden sneller emotioneel en kijk vol trots naar mijn lieve dochter. Ik strijk door haar haren en vertel haar hoe blij ik met haar ben en hoeveel ik van haar houd. Pippa kijkt naar mijn vochtige ogen, helaas heeft ze me wel eens zien huilen de afgelopen periode. Ze gooit haar kleine armpje om mijn nek en geeft me een kus op de wang. Wijselijk zegt ze: “Doe maar huilen, ik ben wel jouw mama”.