Tanja deelt met ons een persoonlijk verhaal over hoogsensitiviteit en hulp zoeken. Over haar hoogsensitieve zoon(s), de problemen die ze daarmee ervaar en de druk die het op haar gezin legt. En over de stappen die ze heeft heb genomen om haar gezin weer in balans te krijgen.
Vooropgesteld, mijn drie zoontjes zijn schatten. Ze zijn lief, slim, (eigen)wijs en uiteraard de knapste jongetjes van de hele wereld. Twee van de drie zijn hooggevoelig/hoogsensitief. Dat is op zich natuurlijk niet zo’n probleem, ze hebben alleen een andere benadering nodig. Vooral de middelste. Hij heeft namelijk ook een prikkelverwerkingsstoornis en dat is voor hem en voor ons soms behoorlijk lastig.
Opvoedstijl
Ik ben zelf van het ouderwetse opvoeden. Daarmee bedoel ik dat ik vind dat mijn kinderen gewoon moeten luisteren. Zo niet, stuur ik ze naar de gang, zijn ze hun tijd op de Ipad kwijt of moeten ze naar hun kamer. Dit mondt doorgaans uit in een driftbui met als gevolg dat ik nog bozer word en direct excuses verwacht. Daarna moet het klaar zijn. Dat het in de praktijk niet zo werkt heb ik inmiddels wel ondervonden. Met een hoogsensitief kind kom je er niet door te straffen, je stem te verheffen of hem op de gang te zetten. Je zult geduld moeten hebben, begrip, het kind de ruimte geven om af te koelen na een driftbui. Maar dat is moeilijk, zeker voor een moeder als ik. Omdat ik al een poos in een negatieve spiraal zat met ons middelste zoontje en de boze buien een zware wissel op ons gezin trokken ben ik uiteindelijk met hem naar speltherapie gegaan. Wat een eyeopener was dat. En ook ontzettend fijn voor hem, want hij kan echt zijn ei kwijt bij de therapeute. Een fantastische vrouw bij wie hij zich volledig op zijn gemak voelt, alles kan zeggen en spelenderwijs een heleboel kan verwerken. Ik heb ook veel van haar geleerd, maar ik schrok ook van wat er soms uit kwam. Want wat krijgt je kind toch een hoop mee zonder dat je het echt doorhebt. Zeker een hoogsensitief kind pikt ontzettend veel op. Stemmingen, beelden, geluiden….alles komt bij ze binnen.
Ik vergelijk de situatie weleens met een colafles die in zijn buikje zit en die bij het opstaan meteen begint te schudden.
Hoe meer prikkels er binnen komen hoe harder de fles gaat schudden tot de dop er op een gegeven moment vanaf vliegt en de boze bui geboren is. Die probeer ik dus voor te zijn. Inmiddels begin ik te herkennen wanneer het hem teveel wordt. Dan grijp ik in. Al met al moet ik zeggen dat de boze buien minder worden en wij het ook een stuk gezelliger hebben. Om het helemaal compleet te maken heb ik me ingeschreven voor de opleiding kindercoaching. Zo hoop ik nog meer inzicht te krijgen en de skills die ik daar aangereikt krijg thuis toe te kunnen passen. En wie weet wat ik buiten ons gezin nog meer met deze opleiding kan gaan doen?
Hoogsensitiviteit en hulp zoeken
We zijn er nog niet, met een hoogsensitief kind zul je altijd tegen bepaalde dingen aanlopen, prikkels krijgen ze tenslotte overal binnen. Maar met het begrijpen van het waarom, kom je al een heel eind. En dan is het aan jou als ouder om je kind bij de hand te nemen en te helpen zo goed als je kunt.
Ik ben 43 en weet pas sinds een jaar of 10 dat ik hoogsensitief ben. Natuurlijk kun je het zien als een etiket, maar ik zie het meer als een handige handleiding. Sindsdien begrijp ik pas waarom ik dingen anders beleef dan anderen. Ik kon (en kan nog steeds niet) geen teletekst lezen omdat de kleuren te vel zijn. Als kind zei ik wel eens dat ik altijd veel mooie kleuren zag die heel vel waren. De reactie hierop was dat ik de wereld mooier maakte. In een restaurant of drukke winkel werd ik ziek van alle geluiden en drukke beelden. Ik werd misselijk, duizelig en moest soms overgeven. Men dacht dat ik angststoornissen had, maar ik was niet bang en ondernam juist veel en liep niet weg voor dat soort situaties. In een disco met lichtflitsen danste de hele wereld en was ik gedesoriënteerd. Ik nam alle emoties over uit mijn omgeving. Als iemand boos op mij werd voelde ik dat als heel heftig. Inmiddels kan ik er goed mee omgaan.
Maar hadden mijn ouders vroeger maar die wijsheid gehad van dat etiketje! Of was er vroeger maar speltherapie. Dat had mij zeker geholpen.
Fijn dat het zo herkenbaar is! Op school gaat het goed, maar sociaal emotioneel mag er nog wat groei plaatsvinden. Omdat hij ook nog vroege leerling is gaat hij ook lekker nog een jaar kleuteren. Prestaties zijn wel gewoon goed.
Heel interessant en oom heel herkenbaar. Ik ben heel benieuwd hoe het op school verloopt , met schoolprestaties , toetsen en sociaal gezien ??
Groetjes Dee
Graag zou ik je een boekentip willen geven, misschien heb je het al gevonden hoor, maar voor de zekerheid. Ik gebruik het heel graag als hulpverlener, maar het boek is speciaal voor ouders geschreven: Het hoogsensitieve kind, door Elaine Aron, ervaringsdeskundige op dit gebied. De moeite waard!
Zoooo herkenbaar !!! Merk wel hoe ouder hij word hoe beter t gaat… Ook voor ons denk ik als ouders.. Je begrijpt meer en kan ook meer uitleggen… Mooi omschreven !
Tsja weer een etiketje????
Snap dat opvoeden geen ” eenheidsworst” is maar slaan we niet met z’ n allen een beetje door?
Je kan niet doorslaan in ‘je kinderen geven wat ze nodig hebben’.
Fijn jullie reacties, bedankt!
Leuk, goed en eerlijk geschreven! Ga zo Door!!!
Goede blog hoor, en de spijker op zijn kop!
wat herkenbaar!!!