Ik denk voorbij hokjes en labels.
Voorbij het label van de adhd’er die een aandachtstekortstoornis heeft, voorbij het stempel van de hoogbegaafde nerd, voorbij het idee dat de dyslecticus vooral maar heel goed moet oefenen om het zo gewenste niveau te behalen. Voorbij de hokjes waarbij we opleiden tot het behalen van één bepaald diploma.
Ik denk in mogelijkheden in plaats van beperkingen. Die adhd’er die met zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen ervoor zorgt dat dat interessante project ook echt van alle kanten behandeld wordt, dat hoogbegaafde meisje dat de leerkracht helpt met het interessanter maken van de leerstof, de dyslecticus die een kei is in het bedenken en vertellen van verhalen.
Vaardigheiden 21e eeuw
We leven in de 21e eeuw. We hebben ook de vaardigheden nodig die bij deze eeuw passen.
Vandaag zag ik de top 3 voorbijkomen van de belangrijkste vaardigheden voor werknemers in de 21e eeuw.
- Creatief denken
- Kritisch denken
- Probleemoplossend vermogen hebben
Een top 3, die doet vermoeden dat de werknemer van de 21e eeuw niet meer geplaatst hoeft te worden in een hokje of label. Want daar gaat het namelijk niet meer om. Het is geen issue meer. We denken voorbij hokjes en labels.
Het huidige onderwijssysteem is nog niet zo ver in haar gedachtegoed. Het onderwijssysteem is nog van de 19e eeuw, het industriële tijdperk. Het tijdperk waarin leerlingen opgeleid werden om gehoorzame burgers te worden, die vooral niet te creatief of te kritisch mochten zijn.
Een kanttekening dient gemaakt te worden. Want het rommelt in onderwijsland. Van alle kanten komen er geluiden dat er een vernieuwing nodig is in het onderwijs. Er ontstaan nieuwe initiatieven. Schoolleiders komen bij elkaar om met elkaar in gesprek te gaan over transformatie in het onderwijs. Leerkrachten nemen initiatieven om in rapporten de mogelijkheden te noemen van een kind in plaats van de onmogelijkheden. Geen “onvoldoende”, maar een “nog niet”. Of een rapport waarin kritisch denken daadwerkelijk benoemd wordt. Als een talent wel te verstaan.
