Weekend…uitrusten en genieten, dat is de bedoeling van de vrije dagen. Even geen drukte. Toch valt dat niet altijd mee. Volle weken vliegen voorbij. Werk, hobby, school en kinderen; je aandacht wordt door het dagelijks leven opgeslokt. Je blijft met je gedachten bij dat ene moeilijke gesprek of piekert over een opdracht die nog af moet.
Maar soms word je wakker geschud door een verdrietig bericht uit de omgeving of akelig nieuws uit de wereld dat hard binnenkomt. Op zulke momenten is het besef er weer: We gaan genieten, het leven is te kort en te kwetsbaar om dat uit te stellen tot later. Je weet immers maar nooit.
We wandelen op een zondagmiddag met zijn vieren door een mooi stukje natuur. De zon schijnt. Ik vraag mijn gezin of ze het opmerken, zien en ruiken. Ben je erbij, in het hier en nu en niet weet ik het waar met je hoofd en gedachten? Ja, iedereen is erbij en ziet al het prachtigs om zich heen.
Een week later wandelen we weer met zijn allen, dit keer op een andere plek. Snoepjes en wat drinken op zak voor de moeilijke momenten in de wandeling. De mannen zijn al een stuk vooruit als de jongste roept:
‘Hé jongens, we moeten nog op deze bank gaan zitten en genieten’.
Die heeft het begrepen, jong geleerd is oud gedaan zullen we maar zeggen. En natuurlijk volgen we haar wijze raad op. Onder het genot van een snoepje genieten we van elkaar, de rust en de omgeving.
Ooit las ik een gedicht: “Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is”. Bewust kijken, luisteren, ruiken; neem er de tijd voor. Het kleurt, al is het maar voor even, je dagen.
Geniet ze.
