Mijn oudste dochter is maandag gestart in groep 3. Om de hooggespannen verwachtingen van de kinderen (lezen en schrijven!) tegemoet te komen, leerde de juf haar klas schrijven. Eén klein woordje. In schrijfletters, zoals mijn dochter mij haarfijn wist uit te leggen. “Geef me maar een potlood en papier”, sprak zij monter. Even later keek ik verbaasd naar dat kleine woordje met de nog wat houterige letters. Daar stond het.

Mijn gedachten dwaalden af naar mijn lagere school. De eerste klas, bij juf Kok. Ik zag een zandtafel, grijze letterbakken met minuscule plaatjes met groen-gelige letters die er zo nu en dan allemaal uit vielen. Ik zag mijn oma voorbij lopen op woensdagmiddag. Ik zag het kleine plein met het muurtje. Maar vooral zag ik de vierkante bordjes voor de ramen hangen met daarop afbeeldingen en het woord eronder.

BOOM ROOS VIS

Ik ging op onderzoek uit en appte een vriend. Hij is rond de vijftig. Wat was zijn eerste woord? Hij antwoordde direct: AN. MOE. En de volzin: AN EN MOE. Mijn vader, halverwege de zestig, wist het niet meer. Ik vermoed dat het AAP NOOT MIES was.

Dus opa begon met een dier. Een enigszins exotisch exemplaar, maar toch. Daarna gingen we naar het meisje An en haar moeder. De focus op het gezin. Begin jaren tachtig leerde ikzelf over de natuur om me heen, dichtbij genoeg voor een zesjarige. Maar nu, anno 2015? De focus op de eigen persoon.

Wilde ideeën over veranderingen in de maatschappij schoten door mijn hoofd. Waar moet het heen met de wereld? Niemand denkt meer aan een ander, maar is egocentrisch. Vanaf dag één. Waar vroeger dieren en de nabije natuur centraal stonden, draait het nu al bij de jongste leerlingen om zichzelf. Dat wordt natuurlijk nooit wat met die participatiemaatschappij op deze manier. Het schoolsysteem moet onze kinderen toch leren wat écht belangrijk is? Voorbereiden op een leven met anderen, met respect voor flora en fauna! Terwijl de gedachten over elkaar heen tuimelden zocht ik op welk woord mijn dochter hierna zou leren. Het was snel gevonden.

MAAN ROOS VIS SOK

Opgelucht haalde ik adem. Het komt toch nog goed met deze nieuwe generatie.