548 dagen

Blogs

1,5 jaar, 18 maanden oftwel 548 dagen jong. Allang geen baby meer, dreumes dekt ook bijna niet meer de lading, onze zelf verzonnen wiefiepief omschrijft haar denk ik nog het beste.

Naast de muff (later verbasterd tot Muffie, muffelienoss en muffeltje) is dat 1 van de namen die een meisje omschrijven dat net als haar vader goed nadenkt voordat ze haar tetter open doet, niks ondoordachts of zomaar wat raaskallen zoals suzanne wegman zo goed kan. Nee hoor, 35 plaatjes boeken van de bieb later, uren gespendeerd aan alle plaatjes 1 voor 1 benoemen en sinds een paar dagen zit er echt shot in de zaak.. Zo hebben we nu de appoel, de dierengeluiden beeheee (inmiddels op geïrriteerde toon want die zat er al vrij snel in), boehhh, wafwaf en ahaha (wat vanzelfsprekend de aap is).
Naast dieren is er een hele grote voorkeur voor de woorden taart en ijs en maakt ze daarbij smakkende geluiden en likt ze sinds kort de plaatjes in het boek (vind het bijzonder inlevend). Begint zich bij haar een lichte voorkeur voor bepaalde kledingstukken te ontwikkelen. Ik herken het aan het woord waaaaaaauuwwww. Uitspreken gaat dan miss gestaag, ze weet van wekker tot vriend kees iedereen desgevraagd aan te wijzen.

Dit geeft mij nog ietwat hoop (en rienk vrees) dat ik binnen een jaar of 2 met een volledig volwaardig gesprekspartner uren kan zitten keuvelen over niks .

Naast de all time favorite sesamstraat hebben we er in de teletubbies helaas een geduchte tegenstander bij. Dankzij het gruwelijk irritante gekleurde viertal kan ik tegenwoordig niets meer laten vallen, ergens over struikelen en kunnen we geen boek meer bekijken waarin iemand iets geks of stoms doet zonder dat Riley op betweterige toon ohoh zegt. Heeft ze mede dankzij gangnam style en i’m a albatraoz een dans ontwikkeld die ik het beste kan vergelijken met daggeren op een manier waar elke afro Amerikaanse met bijpassend achterwerk jaloers op zou zijn.

Ze lust nog steeds meer dan mij, al is het geen vuilnisbakje meer zoals haar vader. Koprollen op de bank wat als je even niet op let skydiven van de bank wordt is 1 van de favoriete bezigheden en bij klap es in je handjes zingen kan ze in recordtempo van op je boze bolletje naar de scheepjes die voorbij varen er valt niet tegen aan te zingen ook al zou je willen. Kusjes geven en knuffelen is ff passé, boks en vooral aaien kan ze wel als de beste.

Ik kan me niet voorstellen dat er iemand op deze aardbol rondloopt die liever aait dan riley. 548 dagen 2 keer knipperen en ze zijn voorbij gevlogen. Stop de tijd!!

Licht onverantwoordelijke ouwehoer

Blogs

Moeder, mama, mem, mom, madre, mutti, iedereen heeft er één. Je hebt er heel veel verschillende soorten en maten van. De beste gehaktbalbakkende, de lekkerste knuffeltjesgevende, de coole kijk mij hip en leuk meedoen, de stoere jongensmoeder die stiekem eigenlijk ook wel eens naar een staartje in doen verlangt en niet te vergeten de ietwat paniekerige maar oh zo lieve overbezorgde moeder.

Ik ben de jouwe en daar help jij mij zo nu en dan tot in den treuren aan herinneren met je zangerige mama mama mama. Ik val in de categorie licht onverantwoordelijk ouwehoer (niet letterlijk) variant met zeer ruim genomen grenzen. Ik probeer je zelfstandig de wereld te laten ontdekken waarbij ik soms vergeet dat je net 1,5 bent en je dingen laat doen en ontdekken waarvan supernanny zich zou omdraaien in haar britse cape.
Het voordeel van deze opvoedmethode is dat je hierdoor zo vrij en open in het leven staat dat angst niet in jou woordenboek voorkomt. Al vanaf dat je loopt geef je de schaapjes en de hertjes in het park eten uit het vuistje. Dat er zo nu en dan een vingertje bij bambi mee naar binnen gaat wordt door jou volledig geaccepteerd. Grote herdershonden worden geaaid alsof het poezelige dwergkonijntjes zijn.
Als een volleerd noami kromamijowi (of iets dat er op lijkt) spring jij met aanloop in het diepe bad. Kopje onder en met 3 liter chloorwater in je longetjes kom je dankzij de opblaasvleugels proestend boven en spartelt net zo lang totdat je bij de kant bent om het hele ritueel nog 18 keer te herhalen.
In overvolle restaurants ga je op ongemakkelijke afstand aan de tafel van onbekende mensen als een straathond schooien om een koekje (100% gegarandeerd succes).

Het nadeel aan deze opvoedmethode is dat je je soms gedraagt alsof je bijna op kamers kunt.

Zonder mijn assistentie kom jij prima de dag door is jou motto. Maar o wee als ipv de gebruikelijk mama ineens papa er s’ochtends uit gaat en mee gaat naar beneden. Dan is het hommeles en sta je in 1 keer weer als een volwaardige 1,5 jaar oude zwaankleefaanmama peuter te gillen om jou onverantwoordelijk maar vreselijk liefhebbende moeder!