Blogs, Hooggevoeligheid
Hoe beleeft een hooggevoelig kind een dag? In haar praktijk Twinkelster begeleidt Maureen van de Lustgraaf vele kinderen waarvan de hoofdjes vol zitten. Voor deze kinderen is het vaak moeilijk om goed te functioneren in de dagelijkse situaties thuis en op school.
In deze column deelt ze een verhaal welke een duidelijk beeld geeft van de ervaringen van de eerste ochtenduren van een hooggevoelig kind.
Het is maandagochtend 07.00 uur.
Tijd om op te staan. Ik word gewekt, maar eigenlijk wil ik nog even blijven liggen. Ik kan niet ineens opstaan, heb tijd nodig om wakker te worden. Bovendien willen mijn ogen gewoon niet open. Ik blijf nog even liggen.
Ineens hoor ik hard mijn naam. Oeps, nou is het menens. Ik moet er nu uit. Ik was me, kleed me snel aan en ga naar beneden. Mijn ontbijt staat klaar, maar ik krijg geen hap door mijn keel. Ik laat het staan, tot grote frustratie van mijn moeder. Even word ik onzeker en bang.
Samen met mijn zus loop ik naar school. Op het schoolplein ga ik nog even buiten spelen totdat we naar binnen mogen. Om 8.30 uur precies lopen we met z’n allen de klas in. Er zijn een aantal kinderen die haast hebben. Ik word gewoon aan de kant geduwd! Ik begrijp niet waarom deze kinderen zo doen. Het is toch niet aardig….ze kunnen toch gewoon op hun beurt wachten? Ik laat ze maar voor.
Wanneer ik de klas in loop, hoor ik de juf schreeuwen tegen de “gehaaste” jongens. Ik schrik en doe mijn handen op mijn oren. Ik wil dit niet horen. Tegelijkertijd krijg ik een raar gevoel in mijn buik. Ik probeer zo onopvallend en rustig mogelijk te gaan zitten. Ik houd me gedeisd en ben bang. Die gehaaste jongens lachen de juf gewoon uit. Wat akelig!
Wanneer ik goed naar de juf kijk, zie ik dat ze een knalrood hoofd heeft en een verdrietige blik in haar ogen. De juf is zenuwachtig en weet even niet wat ze moet doen volgens mij. Om haar heen zie ik allemaal felle kleuren. Ik vind het heel naar om te zien en kijk maar even de andere kant op. Ik voel me ongemakkelijk en krijg buikpijn.
Vol hoofd
Mijn hoofd zit nu al vol merk ik. Vol met woorden, boosheid, frustratie van anderen, kleuren, haasten, bah! Ik ga in gedachten even proberen om in mijn hoofd te zoeken, hoe ik alles een plekje ga geven, zodat het rustiger wordt. Terwijl ik alles aan het ‘parkeren’ ben, hoor ik opeens mijn naam. Ik schrik….o jee…had ik iets niet gehoord? Ik kijk om me heen. Iedereen heeft zijn leesboek voor zich, behalve ik. Snel open ik mijn kastje, pak mijn leesboek en open het. Ik begin te lezen, maar hoe ik ook mijn best doe, ik weet niet wat ik lees. Mijn hoofd zit nog steeds vol, er kan niets meer bij. Ik ga nog harder mijn best doen, want ik wil de juf niet teleurstellen. Ze ziet er namelijk nog steeds boos en verdrietig uit.
Wat ik ook probeer, het lukt niet. Ik zit zo vol. Zal ik even naar de wc gaan, dat helpt meestal wel. Zachtjes sta ik op en loop naar het stoplicht en zet het op rood. Terwijl ik de deurklink omlaag doe, hoor ik ineens…” Wat ga jij doen?” . Zachtjes antwoord ik dat ik naar de wc moet. Ik krijg te horen dat het niet mag omdat ik net op school ben, dus ga ik maar weer zitten. Wat voel ik me vervelend. Mijn hoofd begint te bonken en mijn buikpijn is nog erger geworden. Stilletjes hoop ik dat het snel pauze is.
Wanneer een kind (hoog) gevoelig is voor omgevingsfactoren zal het snel vol kunnen lopen. Ervaring leert dat het een valkuil is om uiterlijke kenmerken van informatieverwerkingsproblemen en hooggevoeligheid als onwil te interpreteren. Er is eerder sprake van onvermogen dan van onwil.
Wat kun je als ouder doen wanneer je kind hooggevoelig is?
Neem je kind bij de hand en ga als ouder op zoek naar een manier om er achter te komen hoe het in het hoofd van je kind werkt, waardoor het vol raakt en wat het nodig heeft om het leeg te maken.
Maureen: “In mijn praktijk adviseer ik ouders en kinderen. Ik vind het belangrijk om kinderen te leren contact te maken met hun eigen lichaam, zodat ze opmerken wanneer het hoofd vol loopt. Ook geef ik ze praktische tips mee naar huis.”
Lees meer over hoe je een hooggevoelig kind kunt helpen
Blogs
Al eens van gehoord van Generatie Z? Nee?
Dit zijn de kinderen geboren vanaf ongeveer 1995 tot 2012. Grote kans dat jouw kind daar ook bij hoort. Klopt dit? Dan vraag je je misschien af: ‘ Wat is Generatie Z? en ‘Wat kan/mag ik er als ouder mee?’
Wie is Generatie Z
De groep kinderen geboren tussen 1995 – 2012 behoren tot de generatie die onder totaal andere levensomstandigheden opgroeien dan ooit tevoren. Vanaf de jaren ’90 heeft de techniek zich in een razend tempo ontwikkeld. Niet voor niets. Opvallend is dat deze generatie hier vaak vanaf de eerste minuut fantastisch mee om weet te gaan. Ze groeien op met mobiele telefoons, andere apparaten zoals Ipad, X-boxen en ga zo maar door. Deze generatie weet niet beter dan dat: het geld uit de muur komt , alles op internet is op te zoeken en apparaten te bedienen zijn door een druk op de knop. Een totaal ander uitgangspunt dan andere generaties. Waaraan kun je Generatie Z herkennen?
Een generatie met speciale kwaliteiten
Generatie Z heeft een, vaak totaal!, andere levensvisie. Wellicht is je dat als ouder al opgevallen en worstel je daarmee. Misschien bots je tegen het feit aan dat ze continue op een van de apparaten zitten en daarmee in jouw ogen ‘hun tijd verdoen’. Ze zijn er vaak niet van af te slaan. Herkenbaar?
Wat zijn de belangrijkste kenmerken van deze generatie kinderen:
- Ze zijn autonoom
- En toekomstgericht
- Ze hebben veel wijsheid
- Netwerken is ‘hun leven’, ze zijn er super bedreven in
- Ze zijn zeer loyaal aan zichzelf!
- Hebben niets met macht, kracht en hiërarchie, maar alles met respect krijgen, geven en verdienen
- Kunnen niets met het ‘ IK vertel en JIJ luistert systeem’. Ze haken direct af en noemen het saai
- Ze zijn maatschappelijk betrokken en hebben fantastische ideeën
- Deze groep heeft niets/weinig met het begrip tijd
- Vinden balans in hun leven, werken – chillen, erg belangrijk
- Ze zien werk niet als werk, maar doen wat ze leuk vinden en gaan daarvoor
- Deze kinderen leren anders en alleen dat wat ze nodig hebben
- Generatie Z is niet te motiveren, maar laat zich graag inspireren
- Deze groep heeft andere kennis nodig
- En zullen de nieuwe beroepen gaan bemannen
- Ze zijn de verandering
- EN de leiders van de toekomst!
Meer over GENERATIE Z in een volgend blog:
Wat heeft deze generatie precies te vertellen?
Hoe ga ik daar als ouder mee om?
Blogs
In haar praktijk begeleid Maureen van de Lustgraaf hooggevoelige kinderen. Kinderen met mooie eigenschappen, ze zijn puur, oprecht en heel wijs. De laatste tijd ziet ze steeds meer kinderen die last hebben van nachtmerries. In dit blog vertelt ze over mogelijk oorzaken en niet onbelangrijk, wat je kunt doen om de nachtmerries tegen te gaan.
Slaapproblemen
Nou heeft ieder kind vast wel eens last van slaapproblemen met of zonder nachtmerrie. Gelukkig is deze problematiek vaak maar tijdelijk en snel te herleiden. Als ouder voel je namelijk je kind feilloos aan. Je voelsprieten staan (altijd) aan en bijna automatisch check je een aantal zaken. Je vindt het antwoord bijvoorbeeld in:
1. een lichamelijke oorzaak zoals ziekte
2. een stressvolle dag of week ( toetsen, het “moeten” van de dag, verjaardag, een overlijden)
3. het kind zelf dat te diep nadenkt over diepzinnige/filosofische/kosmische onderwerpen voordat het slapen gaat
Nachtmerrie bij kinderen
Wanneer het niets te maken heeft met bovenstaande items, dan sta je misschien voor een raadsel. Waar je als ouder misschien niet bewust van bent, is de invloed van de televisie. Deze groep “nachtmerrie kinderen” gaven namelijk letterlijk aan wat ze ’s nachts zagen en ook waar het vandaan kwam. Films, tekenfilms en andere televisiebeelden thuis en/of op school stonden op hun netvlies. Deze beelden worden in de nacht en soms wel nachtenlang afgespeeld.
Een aantal voorbeelden hoe nachtmerrie kunnen ontstaan
Een meisje moest tijdens een geschiedenisles kijken naar oorlogsbeelden waar ze weken last van heeft gehad.
Een jongen van 6 jaar keek naar een school tv uitzending waarin alle knuffels levend werden. Vanaf die tijd wordt hij, tot op de dag van vandaag, elke nacht twee keer wakker.
Een jongen van 6 jaar zag thuis een film over zombies. Resultaat: nachtmerries.
Weet jij welke programma’s je kind op de televisie kijkt?
Ben jij bewust van de beelden die jouw kind dagelijks door tv op zijn netvlies geprojecteerd krijgt?
Wees je als ouder bewust
– dat televisiebeelden bij hooggevoelige kind “harder” binnen kunnen komen
– dat het kind hier dieper over na kan denken
– van de tv programma’s die jouw kind aankan
– en onderschat de invloed van televisiebeelden niet
– dat er genoeg ander zenders of leuke dvd’s zijn
– en dat er een uitknop is!
Baby, Blogs, Hooggevoeligheid
Hoogsensitieve (ook wel hooggevoelig ) kinderen hebben moeite met het verwerken van prikkels. Vaak worden kinderen als angstig of lastig bestempeld. In werkelijkheid zijn ze gevoeliger dan andere kinderen. Je wordt als hoog sensitieve baby geboren. Het is een karaktereigenschap die bij je hoort. Maar hoe herken je een hoog sensitieve baby en vooral hoe ga je ermee om?
Hoog sensitieve baby’s worden over het algemeen geboren met een actievere rechter hersenhelft, hetgeen geassocieerd wordt met emotionele – en sociale kennis. Je sensitieve baby is waarschijnlijk zeer actief met het registreren en leren en onthouden van alle informatie over jou. Deze baby’s kunnen snel overprikkeld raken.
Een hoog sensitieve baby
Hoe kun je merken dat je baby overprikkeld is. Wat zijn de kenmerkende signalen op goed op te letten.
- huilen
- het hoofd wegdraaien
- naar beneden kijken
- ogen stijf dichtknijpen
- in de ruimte staren
- of een andere uiting van verwarring
- gevoelige huid
- gevoelige darmen
Soms is het makkelijk om je als ouder te realiseren dat je je baby overprikkelt met visuele indrukken. Je krijgt daar, door ervaring, namelijk ook steeds meer oog voor. Maar heb je ook door wanneer jij zelf de bron van overprikkeling bent? Dat kan ongewild toch vaak het geval zijn.
Het is belangrijk dat je, naast het observeren van je baby, goed kijkt en voelt hoe het met jou gaat. Wanneer jij druk en gestrest bent of misschien die dag veel indrukken hebt opgedaan, zal je merken dat het absoluut van invloed is op jouw baby. Vooral jouw sensitieve baby weet wat je voelt en het pakt die emotie direct op.
Ook zal je merken dat het ritme zonder kinderen heel anders is dan met. Pas je als ouder aan, aan het ritme van je baby.
Wat kun je doen?
- Jouw kindje is op zoek naar geruststelling en de informatie die hij uit jouw gezichtsuitdrukking afleest. Mocht je een stress dag hebben gehad, dan is het belangrijk om eerst “af te schakelen”. Dit kun je doen door bijvoorbeeld een wandeling in de natuur te maken, het bespreken met een ander, douchen en ‘wegspoelen’. Verbind je daarna pas met je kind.
- Mocht de stress langduriger zijn, zorg dan per dag voor ‘ bijtankmomenten’. Ga bovendien na of je in je baan op de goede plek zit, de ‘juiste’ hobby’s hebt of de juiste mensen om je heen.
- Je baby wil zoveel mogelijk kennis en een gevoel van veiligheid van jou krijgen. Vertel hem met je gezicht en je woorden wat je denkt dat hij voelt en hoe hij daar weer op reageert.
- Kijk eens naar de (over) prikkeling van de directe omgeving van je baby. Beperk of verwijder: het meeste speelgoed, de geluiden die je baby hoort, de bezoeken/visites.
- Zorg voor: vaste routines die je baby prettig vindt, vaste rituelen bij het naar bed brengen, prettig zittende zachte kleding, elke dag een moment in de natuur, basis bevestigend dragen, je baby veel op je lichaam dragen, een ontspannen ouder.
Weet dat jij als ouder het meest verbonden bent met jouw baby waardoor jij voelt wat goed is en wat niet.
Is je kind intussen geen baby meer? lees dan meer over hoe je hoogsensitieve kinderen herkent als ze ouder zijn.
Blogs
Het is een prachtige dag in februari. Vandaag heb ik een afspraak op de school van Teun.
Teun is 6 jaar zit in groep 3, is hooggevoelig en een nieuwetijdskind. Een aantal weken geleden kwam hij voor het eerst in mijn praktijk. Teun deed mijn praktijknaam direct eer aan. Al vanaf de eerste minuut kwam hij als een echt “Twinkelster” binnen. Teun is namelijk een ster in vertellen. Wanneer hij eenmaal begint te praten, gebeurt er wat. Zijn ogen gaan twinkelen. Daar word je toch blij van!
Al snel vertelt Teun hoe hij de wereld ziet. Het wordt mij direct duidelijk dat hij weet wat hij wil, namelijk koning worden. Iedereen heeft een plek in zijn land en mag doen waar hij blij van wordt. Het is geweldig om te horen, hoe hij de dingen bekijkt en inricht in zijn land. Daar heeft hij over nagedacht. Ook over de school in zijn land genaamd ‘De blije t-rex’. “Het is een school voor gevoelige kinderen, maar ook gewone kinderen mogen er komen. Op deze school beginnen ze met de minder leuke dingen zoals leren lezen en schrijven. Dat is dan kort want daarna mogen ze wat leuks doen ( zelf kiezen). Als je moeite hebt met iets dan komen ze je meteen helpen en blijven ze bij je zitten net zolang totdat je het snapt. Niemand is dom en er wordt niet gepest op school”, aldus Teun.
Alleen in Nederland is de wereld zo anders. Daar MOET hij naar school en allemaal moeilijke dingen doen. Daar heeft Teun moeite mee. Hij heeft hulp nodig en deze hulp heeft hij meer dan verdiend!
Vandaag ga ik dus op pad voor Teun. Ik heb er zin in! Wanneer hij hoort dat ik meega naar zijn school, zijn juf en begeleiders geeft hij thuis een prachtig signaal af. Hij voelt zich gesteund door zijn “onderdanen”. In dit geval kan hij het niet alleen. En ik help hem daar graag bij!
Nieuwetijds- en hooggevoelige kinderen zijn er in vele soorten en maten. Elk kind heeft een eigen missie. Deze missies zorgen voor grote veranderingen in zowel de thuis- als de schoolsituatie. In de praktijk blijkt dat de ‘kinderen van nu’ niet meer in het schoolsysteem passen. Ook de opvoeding vraagt om een andere aanpak. Deze kinderen vragen dus om andere oplossingen.
Belangrijk is om uit te gaan van het kind. Wat heeft hij/zij nodig, waar is het goed in, wat is zijn/haar kracht. Wanneer deze kracht het vertrekpunt is, we het woord TIJD vergeten en deze kinderen de tijd gunnen, we bovendien vertrouwen op hun wijsheid en geloven in hun kunnen, zullen er wonderen gebeuren. Let maar op!
