Wat hoor ik het veel. Ouders die zeggen dat ‘de school niet wil’. In mijn geval gaat het dan meestal in relatie tot dyslexie. Maar wat is er dan aan de hand? Meestal gaat het om een situatie waarbij zowel school als ouder het probleem ziet, maar beiden het wel anders zien. Komt school bijvoorbeeld niet met een oplossing die ouders graag zouden willen. Of zien ouders juist een probleem die school nog niet als zodanig ervaart. Vele varianten mogelijk. De relatie kind-ouder-school is soms een kwetsbare driehoeksverhouding, dat is zeker.
In het scenario dat school je zorgen niet deelt, is het belangrijk om samen toch wel even goed door te praten. Vraag de school naar de basisondersteuning die het kan bieden. Dit is allemaal formeel vastgelegd en moet school je kunnen uitleggen. In het kader van de wet Passend Onderwijs staat hierin wat de school (zorg)leerlingen kan bieden. De school is verplicht om een goed onderwijsaanbod te leveren. Kan dit niet geboden worden dan is er de mogelijkheid om externe hulp binnen de school te halen. En als dat allemaal ook niet lukt, dan is school verplicht mee te denken welke andere school binnen het samenwerkingsverband de gevraagde zorg wel kan bieden.
Ben je het er uiteindelijk nog niet mee eens dan is er nog een aantal formele wegen die je kunt bewandelen. Denk hierbij altijd aan de plussen en de minnen. Wat win jij en je kind hiermee? Is dit het echt waard? Zijn er andere opties? En heel belangrijk: hou het kind hier buiten!
Blijf communiceren met school. Ook zij willen dat dit goed wordt opgelost. Vraag bijvoorbeeld een gesprek aan met school en het samenwerkingsverband. Brengt dit geen oplossing, dan kun je ook overwegen om een bezwaarschrift in te dienen. Maar ook de bemiddeling in (laten) roepen van een onderwijsadviesdienst is een mogelijkheid. Verder kun je ook nog je klacht indienen bij de Landelijke Klachtencommissie (LKC). In het geval je vermoedt dat er een situatie is die in strijd is met de Universele Rechten voor het Kind kun je je verhaal ook melden bij het College voor de rechten van de mens.
Dit klinkt allemaal wel heel ernstig! Maar ja, ouders moeten toch wel weten wat er allemaal mogelijk is. En natuurlijk gaat het meestal gewoon ook goed. Je ziet dat scholen steeds vaker proberen lees- en leerproblemen zo vroeg mogelijk te signaleren en preventieve methodes in te zetten, maar ook dyslexiesoftware aan te bieden en externe kennis de klas binnen te halen.
Tot slot. Als school nog niet zover is om bijvoorbeeld met dyslexiesoftware te werken, dan betekent dat nog niet dat je kind dat ook niet kan. Je kunt heel goed thuis met een programma aan de slag. Als je kind al zo vaardig is dat het zelfstandig in de klas met een laptop kan werken, dan hoeft de leerkracht daar helemaal geen last van te hebben. Er kan dan zelfs een SO of toets digitaal aangeboden worden zodat het in het betreffende programma gemaakt kan worden.
Waar je ook voor kiest, hou de communicatielijn open!
