Je bent ons eerste kind, dat maakt jou zo bijzonder. Jij maakte ons ouders, en dat is wel heel speciaal. Van jou hebben wij het meeste bewust meegemaakt, want onze wereld draaide alleen nog om jou. Alle aandacht ging naar jou, en je was ook wel een super makkelijk jochie. Na ruim 2,5 jaar was jij niet meer ons enige kind. Broertje 1 kwam op de proppen, en opeens draaide onze wereld niet meer alleen om jou. En wat hield jij je groot. Dol op je kleine broertje maar ook wel af en toe wat moeite om je aan te passen, de aandacht te delen. Maar jullie werden groter en jij nam steeds meer de rol van de oudste aan. Helpen waar je kon, en wakend over je kleine broer. Weer ruim 2,5 jaar later kwam broertje 2 aanzetten. En weer moest jij een stukje aandacht inleveren. Inmiddels had je de leeftijd dat je je broertje vooral heel lief vond en er weinig moeite mee had. Nu ben jij alweer 8 jaar en nog wat en je bent nog steeds ons eerste kind, alleen niet meer ons enige. Je hebt 2 broertjes die een hoop aandacht vragen en de aandacht naar jou schiet er nog wel eens bij in. Juist omdat je zo rustig bent en zo relaxed en eigenlijk alles wel prima vindt. Je doet het fantastisch op school dus ook daar hoeven wij ons weinig mee te bemoeien. Het gaat je allemaal zo makkelijk af. Maar soms, heel soms….dan vind je het wel lastig al die broertjes. Dan baal je van alle aandacht die naar de rest uitgaat. Dan voel jij je niet speciaal. Maar jij bent ons eerste kind, jij maakte ons ouders en dat is super speciaal. We zijn zo trots op jou, onze grote kleine zoon.
Aan mijn grote kleine zoon
